Zmarł były Prezes Zarządu „Społem" WSS Śródmieście w Warszawie
W dniu 30 grudnia 2015 roku zmarł w Warszawie Juliusz Gerung – prezes Zarządu „Społem" Warszawskiej Spółdzielni Spożywców Śródmieście w latach 1983 -1999. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dniu 11 stycznia 2016 roku. Rozpoczęła je Msza święta w kościele pw. Matki Bożej Częstochowskiej na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, której przewodniczył JE Ks. Biskup Marek Solarczyk – biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej. Następnie odprowadzono Zmarłego do grobu rodzinnego na tymże cmentarzu.
Bardzo liczne grono uczestników ceremonii pogrzebowej, poczty sztandarowe, oddanie honorów wojskowych, wspomnienia syna czy przedstawiciela Związku „Jaworzniaków" i Anny Tylkowskiej – prezesa Zarządu „Społem" WSS Śródmieście, były potwierdzeniem, że odszedł człowiek prawy, patriota, zaangażowany zawodowo, wielki społecznik, nauczyciel wielu pokoleń spółdzielców.
Juliusz Gerung urodził się 24 sierpnia 1933 roku w leśniczówce Dziurków, w powiecie Iłża, jako syn leśnika Lasów Państwowych, Stanisława i Marii z Iłowieckich. W wieku 14 lat wstąpił do harcerstwa. Wraz z kolegami założył we Włodawie Koło Zwolenników Idei Mickiewiczowskiej, przeciwstawiające się władzom stalinowskim, które w roku 1948 zostało przekształcone w organizację „Orzeł".
W wieku szesnastu lat został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i skazany na 3 lata więzienia. Karę odbywał we Włodawie, na Zamku Lubelskim oraz w Jaworznie. Po zwolnieniu z więzienia został wcielony do wojska i skierowany do pracy w kopalni węgla na Śląsku. Z uwagi na zły stan zdrowia został zwolniony ze służby i wraz z matką przyjechał do podwarszawskiego Ożarowa. W tym samym czasie rozpoczął pracę w Centralnych Piwnicach Win Importowanych, podejmując jednocześnie naukę w technikum handlowym Ministerstwa Handlu Wewnętrznego. Następnie ukończył studia ekonomiczne na Wydziale Handlu Wewnętrznego warszawskiej Szkoły Głównej Planowania i Statystyki.
Życie zawodowe Juliusza Gerunga związane było z gastronomią i handlem. Przez kolejne lata pełnił stanowisko zastępcy dyrektora lub dyrektora w Zjednoczeniu Przemysłu Gastronomicznego, w DH „Delikatesy" Leszno, w Stołecznym Przedsiębiorstwie „Delikatesy" , w „Społem" CZSS, prowadząc Biuro Organizacji i Współpracy z Nauką, a w latach 1976-1999, tj. do momentu przejścia na emeryturę, początkowo dyrektora naczelnego Oddziału Śródmieście, a następnie prezesa śródmiejskiej „Społem" WSS, o której mówił „moja spółdzielnia". Jego prezesura przypadła na szczególnie trudny okres w dziejach spółdzielni. Był to okres stanu wojennego. Sklepy społemowskie przeżywały wówczas oblężenie. Później przyszły lata radykalnych przemian ustrojowych i słynna specustawa, która zredukowała znacznie majątek spółdzielni. W tym okresie prezes Juliusz Gerung wykazał niezwykły hart ducha. Z uporem i konsekwencją starał się utrzymać pozycję spółdzielni na rynku. Był współzałożycielem Mazowieckiej Agencji Handlowej „Społem". Inicjował modernizację placówek handlowych oraz wspierał inicjatywy swoich młodszych współpracowników. Zawsze był życzliwy i dbający o ludzi i załogę.
Z kolei dbałość o przeszłość spółdzielni spożywców znalazła swoje miejsce w działalności Juliusza Gerunga w Komisji Historycznej, istniejącej przy „Społem" WSS Śródmieście, gdzie m.in. mobilizował do prezentacji osób zasłużonych dla społemowskiej spółdzielczości – Mariana Rapackiego czy Ireny Strzeleckiej. Był za reaktywowaniem czasopisma „Społem", a w okresie obowiązującej specustawy obronił wydawanie miesięcznika warszawskiej spółdzielczości spożywców „Społemowiec Warszawski", ukazującego się do dnia dzisiejszego, którego wydawcą jest „Społem" WSS Śródmieście.
O prezesie Juliuszu Gerungu, w słowach pożegnania, obecna prezes Zarzadu „Społem" WSS Śródmieście Anna Tylkowska powiedziała m.in.: „Przeprowadził naszą spółdzielnię przez najtrudniejszy czas dla całej spółdzielczości na początku lat 90-tych i utorował drogę do dalszej modernizacji i postępu, do nowych inwestycji i rozwoju spółdzielni. (...) Inicjował modernizacje placówek, wspierał inicjatywy młodszych pracowników. Zawsze życzliwy i dbający o ludzi, o załogę, lubiany i szanowany przez pracowników. (...) Osobiście wiele zawdzięczam Panu Prezesowi, bo to on przygotował mnie do pełnienia funkcji prezesa spółdzielni. Mam nadzieję, że Go nie zawiedliśmy".
Trudny okres stalinowskiego reżimu opisał w wydanej własnym staraniem książce „Czy tylko trzy lata ?". Był założycielem i prezesem Zarządu Głównego Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944-1956 „Jaworzniacy", którego od roku 2004 został honorowym prezesem. Doceniono jego działalność przyznając mu liczne odznaczenia i medale, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Medale „Pro Memoria" i „Pro Patria".
Cześć Jego pamięci!
